Wat we vroeger gedaan hebben

Chris van den Eijkel (drummer) is woonachtig in Duiven en drumt al sinds de jaren zeventig. Hij is in een groot aantal bands actief geweest zoals: • The Sensation Guitars • The Trumps • The Hush • Sect Soul Session • Fairy Tale en • Sugar & The Lollipops • Daarnaast viel hij regelmatig in bij o.a. The Hot Rollers uit Tiel en Ferrari uit Heusden. • Mainstream Connection (Big Band) • De Maskers • De Maskers Today met Ad Swart/Nederlandse Roy Orbison Met Sugar & The Lollipops had hij beginjaren tachtig een grote hit: “I Can Dance”. Deze single bereikte in Nederland de 14e plaats van de hitparade, terwijl het nummer in Duitsland een Top Tien plaats noteerde. In Denemarken werd I CAN DANCE zelfs nr.1 !! Dankzij deze notering trad de band in 1982 op in Musik Laden, een razend populair Duits TV-programma waarin zij samen op één podium stonden met o.a. Boney M, Cliff Richard en David Bowie. Onze zangereres van toen, Monique “Moontje” Gebbink is veel te vroeg overleden op 14 juli 2007. Zij was pas 48 jaar. Ook heeft Chris jaren een eigen muziekzaak gehad in Druten, waar hij wekelijks les gaf aan zo’n 75 drum- leerlingen. Nu geeft Chris al meer dan 25 jaar les in zijn eigen drumstudio in Duiven (bij Arnhem). Hij volgde en volgt o.a lessen en masterclasses bij: • Jeff Queen ( 4- voudig Amerikaans snaredrum kampioen) • Wim de Vries (Drumbassadors) • Colin Jansen • Cesar Zuiderwijk (Golden Earing) • Jim Chapin • Lucas van Merwijk • John Engels • Ernst van Ee • Olaf Fase (Treble) • Jamie Westland (Di-Rect) • Dom Famularo In 2018 deed hij mee met het project “2000 drummers aan Zee” in Den Haag onder leiding van Cesar Zuiderwijk (Golden Earring).

Fred (gitarist) was een jaar of tien toen mijn vader (overigens een niet onverdienstelijke jazz-gitarist in een bigband) een (hollowbody) gitaar voor mij op de kop tikte. Aangezien ik linkshandig was (en nog steeds ben), had hij de snaren omgedraaid. Een cruciale fout die mij heden ten dage nog steeds achtervolgt. De keuze uit het assortiment lefty-guitars is immers niet zo ruim. Bij ieder bezoek aan de guitarshop moet ik daarom lijdzaam toezien, dat het rijke aanbod rechtshandige gitaren niet voor mij is weggelegd. Ik leerde van pa de eerste akkoorden en samen met broer Carl waren wij de trotse vertolkers van het lied “Oh Carol” van Neil Sedaka, ook vertolkt door The Blue Diamonds. Met mijn eerste schoolband The Satellites (later gewijzigd in The Frogs) waagde ik met twee klasgenoten de Shadows te imiteren. Met het toen gebruikte materiaal (een oude radio en de goedkope hollobody met een PéGé-element) was dat natuurlijk geluidstechnisch gezien geen doorslaand succes. Likkebaardend stond ik elke dag onderweg naar huis van school voor de etalage van de gitaarwinkel Bas v.d. Rest aan het Westeinde in Den Haag. Ik herinner mij dat een Fender Stratocaster in die tijd 848 gulden kostte. Ik kon toen niet bevroeden dat ik ooit zo’n gitaar zou bezitten. Een stap voorwaarts maakte ik met mijn tweede schoolband op de HBS, die de naam The Davies kreeg. Ik was toen overigens de zanger. Van het Shadows-geluid was ik inmiddels afgestapt en the Davies vertolkten nummers van de Beatles, The Kinks, the Who, Them, Small Faces etc. In deze band was mijn broer Carl de slaggitarist en Klaasje van der Wal (de latere bassist van Shocking Blue) was de sologitarist, die overigens klasgenoot van mij was op de HBS. Onder het management van Frits Al (alias “Mr. 1 miljoen”), die de band voorzag van VOX-apparatuur, gooide deze band hoge ogen in de beatstad Den Haag en op megafestivals in het westen van het land. Op een talentenjacht werden The Davies tweede na de formatie The Key, die de single “Play Vivaldi” mochten opnemen. Van een plaatopname is het voor The Davies nooit gekomen. Mijn volgende band heette The Highlanders, wederom een beatgroup voorzien van de eerste VOX-apparatuur in Den Haag. Ik heb deze band moeten verlaten in verband met de vervulling van mijn militaire dienstplicht, die overigens slechts vier dagen duurde!

Duco de Rijk (sologitaar) Duco begon op 16-jarige leeftijd gitaar te spelen. Zijn eerste pogingen betroffen natuurlijk het naspelen van Apache van The Shadows, de hit uit 1960 die een vloedgolf van gitaarbandjes tot gevolg had. Op de middelbare school ontmoette hij Adriaan de Boer met wie hij coverband The Paramounts oprichtte die het Cliff & Shadows-repertoire voor haar rekening nam, met een eerste zangeres uit een andere klas, Hanny Persoon. Met opvolger Trix stond de band in het voorprogramma van het eerste Stones-concert in Scheveningen Duco heeft in tal van andere groepen gespeeld, waaronder Graaf X Climax met Frans Smit (Maskers, Brainbox) op drums. Met drummer Wim van Taarling speelde hij in ZEN. Hun nummer-één-hit heeft tientallen jaren in de Top 2000 gestaan. Na het ZEN-avontuur nam hij met Gallery wat singles op die weinig succesvol waren. Met Harry Heeren (The Lords), Ron Bijtelaar (The Hunters) en Franklin Kennedy (Pepper & Salt, The Marquees) vormde hij de groep Breakaway, die onder leiding van Boudewijn de Groot een aantal singles opnam. Daarnaast nam Duco op een aantal singles van uiteenlopende artiesten de solopartijen op gitaar voor zijn rekening. Hij zette een eigen bedrijf op, D&R Mixing Consoles in Weesp. Het veertigjarig bestaan van de firma werd opgeluisterd met een reünie van Trix & The Paramounts, waarbij ZEN-vocalist John Brands – die gezworen had het nummer nooit meer te zingen – voor de allerlaatste keer Hair liet horen. Sindsdien richtte Duco zich weer op The Paramounts, met wisselende bezettingen maar al jaren met zijn vrouw Muzanne als leading lady. Recentelijk zette hij met driekwart van de oerbezetting van The Paramounts en gitarist Henk Brouwer de Shadows-coverband ShadsFun op. Een terugkeer naar de instrumentale hits van The Shadows, een tijdperk dat werd ingeluid met Apache. ‘The one that started it all’, zoals Bruce Welch van The Shadows het verwoordde

This is a Paragraph. Click on "Edit Text" or double click on the text box to start editing the content and make sure to add any relevant details or information that you want to share with your visitors.

Adriaan de Boer (basgitaar) Het Sinterklaascadeau dat de jonge Adriaan de Boer na een zoektocht door de ouderlijke woning - de spanning diende er uiteraard in te blijven – ‘verscholen’ in de badkamer aantrof, bleek een heuse akoestische gitaar, een al wat ouder instrument, zoals bleek. Dat het felbegeerde jazzmodel een vrij ruig bestaan achter de rug had, werd pijnlijk duidelijk tijdens de eerste gitaarlessen. Zelfs de leraar had moeite de snaren op de voorgeschreven posities tegen de kromme hals te drukken. De vlijtige leerling kwam met bebloede vingers thuis, extra gefrustreerd door het slappe repertoire van evergreens dat de te oude leraar er meende te moeten instampen. Terwijl in die dagen via Radio Luxemburg veel opwindender hits te beluisteren waren, met name die van Cliff Richard en The Shadows. Het martelinstrument belandde na luttele maanden onder het bed, maar de instrumentale muziek bleef boeien. Duco de Rijk, klasgenoot op de middelbare school in Amsterdam, bleek niet alleen Adriaans muzikale passie te delen, hij was daarnaast - toen al, als autodidact - een vernuftig technicus. Adriaan stapte over op de basgitaar. In no time was er een schoolband, The Paramounts, die optrad met zelfbouwversterkers en een bandecho van eigen fabricaat. In een parallelklas zat zangeres Hanny Persoon, de voorgangster van Trix Boelen en, tot enkele jaren geleden, leading lady Muzanne. De bulk van het repertoire bestond in eerste aanleg uit nummers van The Shadows. Trix & The Paramounts maakten plaatopnamen en speelden onder meer in het voorprogramma van het roemruchte eerste concert van The Rolling Stones in 1964, toen oproerig publiek de zaal in het Kurhaus in Scheveningen begon te slopen. In later jaren nam Adriaan met diverse formaties platen op (vinyl), onder meer met The Marquees en met Ernie Bender & The Robins. Met Ernie (Ernest Beneder) schreef hij mee aan Cleopatra, dat werd gecoverd door The Kik. In de jaren negentig speelde Adriaan bij F.B.I., een Shadows-coverband pur sang. Hij was actief in andere groepen en trad in de zomer van 2023 toe tot Maskers today.

Ad Swart :De Nederlandse Roy Orbison

Begonnen op 16-jarige leeftijd als zanger in de Amsterdamse rock and roll- formatie  “The Stereo’s” en toen al een fervent Roy Orbison- aanhanger.

Tot 1980 speelde hij in diverse amateur- bandjes als zanger/slaggitarist en vormde daarna zijn eigen orkestje dat onder de naam “ The Moodmakers” met veel succes de muziek verzorgde op diverse bruiloften en partijen.

In 1984 meldde hij zich aan bij Hennie Huisman’s Soundmixshow en werd daar begin 1985 de allereerste Soundmixwinnaaar met zijn vertolking van Roy Orbison’s “Only the Lonely”.

Eind 1985 kwam op het EMI label zijn Roy Orbison-medley uit dat in België in de Top 30 belandde.                                

Vele radio en TV optredens volgden hierop, we noemen o.a. de Tv- programma’s: Tineke,

Jongbloed en Joosten, De 5 uur show, Linda, Soundmixers voor zonnebloem enz.

Hoogtepunt in zijn carrière was een optreden in het voorprogramma van zijn eigen idool Roy Orbison, in diens laatste show in Nederland op 10 November 1987.

In 1991 won hij de Soundmixshow van de Belgische zender VTM en in de daaropvolgende grote eindfinale behaalde hij de tweede plaats.

Vele optredens in binnen- en buitenland vielen hem ten deel, Duitsland, België, Spanje, Frankrijk, Engeland, Polen, Grand Canaria en dit alles resulteerde in 1992 in een eerste CD getiteld “The way it was then”, in 1994 gevolgd door een tweede uitgave met de titel “Words in your eyes”. In 1999 kwam zijn derde cd uit genaamd “Send me some Lovin’ “

Inmiddels heeft hij optredens op zijn naam staan in het voorprogramma van o.a. The Tremeloes, The Platters, The Fortunes, Dave Dee Dozie, Dave Berry, The Searchers, Chris Andrews, Renè Froger, Marco Borsato,  Anita Meijer, Lee Towers, Gerard Joling en vele anderen.

Het repertoire bestaat uit (naar keuze) de grootste Orbison hits en/of een gevarieerde selectie van hits  uit de 60 er en 70er jaren. Programmaduur is 1x 40 , of 2x 20 minuten.

Opnames maakte hij  o.a. met Gerard Joling voor “Soundmixers voor zonnebloem” en met Marco Borsato voor de Free Recordshop Kerst CD.

Behalve Roy Orbison heeft Ad Swart een repertoire van meer dan 500 titels. Hits uit de jaren 60 en 70 die hij allemaal op zijn eigen niet te evenaren wijze vertolkt                                                                                                        .